22 Şubat 2013 Cuma

Sorgulama

      Hayat bazen çok karmaşık. Hepimiz için öyle. Ama bütün suçu da hayata atmamak lazım sanki. Çoğu zaman biz karmaşık hale getiriyoruz. O kadar çok düşünüyoruz, öyle garip sonuçlara varıyoruz ki, asıl düşündüğümüz şeyi unutuyoruz. Daha iki hafta önce depresyona girmiştim. O an gözümde hayat öyle berbat, öyle içinden çıkılmazdı ki... Ve asıl kötü olan da her şeyin kendiliğinden düzelmesini bekledim. Sevgilimle ara vermeye karar vermiştik. 4 yıllık birlikteliğimi mahvetmiştim ve hayatımın aşkını kaybetmek üzereydim. Yıllardır kurduğum hayaller çok boş geliyordu, hayal etmek ve umut etmek bile anlamsızdı. Sonra fark ettim ki böyle devam edersem kendimi de kaybedeceğim. Olduğum kişiyi kaybetmek hepsinden çok korkuttu beni. En sonunda karar verdim, ben kendim için bir şeyler yapmazsam hayat neden benim için bir şeyler yapsın ki ? 




     Moralim gayet iyiydi. Sevgilimle barıştım. Sonunda başardım ve çıktım depresyondan. Çok mutluydum, ta ki liseden bir arkadaşımla konuşana kadar. Sonra tekrar sorgulamaya başladım. Hep yaptığımız da bu zaten. Başkalarını dinlemek, kendi hayatımızı onlarınkiyle kıyaslamak, sonra neden onların sahip olduğuna sahip değilim diye bunalıma girmek. Asıl komik olan da başkaları da bizim hayatlarımıza bakıp bizim sahip olduğumuz şeylere özeniyorlar. Sanırım bu doğamızda var. Konuştuğum arkadaşım Fransa'daymış. Başka bir arkadaşımı sordum o da Almanya'daymış. Sonra diğer iki arkadaşım da Interrail'le Avrupa gezisine gitmişler. Bu arada şu an üniversiteden bir arkadaşım da yurtdışında. Sonra birden durdum, sorgulamaya başladım. Ben neden hiçbir şey yapmıyorum ? Ama ben de aslında bir şeyler yapıyordum. Hukuk fakültesindeyim mesela. E ama her şey okumakla bitiyor mu ? Gezmek görmek de gerekmez mi ? Bu düşünceler kafamda dolandı durdu böyle. Sonuç olarak bir yere varamadım. Bugün de evde oturuyorum. Gitmedim okula. Hiçbir şey yapmadım. Yarının bugünden tek farkı direksiyon sınavı. Sonra pazar günü yine oturacağım evde. Belki her zamanki gibi bir şeyleri nasıl değiştirebilirim diye düşünüp yapabileceklerimin listesini yaparım. Ve umarım ilk maddeden ilerisini görebilirim. Ve inşallah yarın direksiyon sınavından geçtiğimi yazarım buraya.

5 yorum:

  1. O kadar iyi anlıyorum ki söylediklerini, aynı şeyleri hissettim aynı şeyleri düşündüm. İnsan kendisini hiç gibi hissediyo ama o insanları görmemiş olsak başkalarının ne yaptığını falan bilmesek dünyada bizden mutlusu yok. Mutlaka sen de bişeyler yapmalısın ama bu kendin için olmalı, sen istediğin için senin istediğin şekilde olmalı. İmkansız gibi görünen şeyler bile mümkündür aslında unutma..

    YanıtlaSil
  2. Mila çok haklısın, insan diğerlerini görünce kendini hiç gibi hissediyor, görmeyince de en iyileri başarıyor gibi hissediyor. Halbuki tüm yarışımız kendimizle olmalı.

    YanıtlaSil
  3. Güzel bir özeleştiri olmuş.

    Kıyaslama konusunda bence mutsuzken daha çok yapıyoruz. Kendi açığımızı, kendimiz arıyoruz, daha mutsuz olmak için sanırım.

    YanıtlaSil
  4. pera teşekkür ederim, haklısın kesinlikle mutsuzken daha fazla yapıyoruz. Bence bazen mutsuzluğu, o dramatikliği, boşvermişliği seviyoruz galiba.

    YanıtlaSil
  5. Lisede,ortaokulda çok sosyal biriyken lise sonda ve üniversiteye geçince resmen asosyal oldum.Ders çalışmak,okula gitmek,ders çalışmak,uyumak.Hayatım resmen bunlardan ibaret oldu.Sürekli gezenleri,hayatı takmayanları kıskanır oldum bende resmen.

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...