Çünkü Buna Karar Verdim

      Şu an gerçekten şaşkınım. Bugün o kadar mutlu bir yazı yazacaktım ki aslında ! Her şey o kadar yolundaydı ki. Aslında hala da yolunda. Ama sabah sevgilimle kavga ettik. Her zaman onu haklı bulurum, ben biraz fazla tartışma çıkarırım farkındayım bunun ama bu sefer gerçekten haklıyım. O her zamanki gibi telefonu kapatmayı başardı ama ben tekrar arama isteğime yenildim. Konuşamadık, açmadı telefonu, bu sefer eskiden çok yaptığım ama ne zamandır yapmadığım bir şey yaptım ve uppppuzunnn bir mesaj yazdım. Ama tamamen yapıcı bir mesaj. Ne yapayım çok seviyorum onu. Asla küs duramıyorum, hemen barışmamız lazım gibi hissediyorum. Ama tartıştıktan sonra o evren ve enerji kitabını resmen savurmak istedim bir yerlere. Ama orada da yazdığı gibi," Her şeyin birden yolunda gitmesini beklemek olmaz, böyle şeyler zaman alır, eğer bu sefer olmadıysa başa dön ve tekrar dene." O uzun mesaj tekrar denediğimin bir göstergesi. Ama şaşırmamın asıl sebebi ne biliyor musunuz ? Tartışmanın başlangıç noktası. Dün gece günlük yazıyordum ve günlüğüme ilişkim için artık iki kat çaba göstereceğimi, asla ve asla tartışırken sesimi yükseltmeyeceğimi, trip atmayacağımı ve yeni olan her şeyi ve her yeri sevgilimle keşfedeceğimi yazmıştım. Çünkü neden ? Çok aşığım. Sonra günlüğümün en arkasına yazdığım yazıları fark ettim. Sevgilimin bana yazdığı çok güzel notları ve mesajları saklayabilmek için en arkaya yazmışım. Düşündüm de sevgilim ne kadar aşıkmış bana, ama neden son iki senedir hiç böyle şeyler söylemiyor ? Yazıların resmini çekip whatsapptan gönderdim " Bak ne güzel şeyler yazmışsın, şimdi ne değişti ?" diye. Sonra kızdı tabi " Bunu neden gecenin köründe konuşmak istiyorsun? " diye. Gecenin körüydü gerçekten. Sabah bir adım attı ve bana sevgisini eskisi kadar gösteremediyse üzgün olduğunu ama çok sevdiğini söyledi. Her şey mükemmel olacak bundan sonra demişti bir önceki konuşmada. Neyse bu sabahki konuşma devam ederken, ben günlüğüme yazdığım bir şeyi daha gerçeğe dönüştürmek adına sevgilime bir öneride bulundum. Dün akşam okul arkadaşlarımla Mihribat korusuna gittik ve çok beğendim, oraya giderken de Çengelköy'ün önünden geçtik. O kadar güzel yerlerdi ki, sevgilimle buraları gezmeyi o kadar çok istedim ki, kızlarla geçirdiğim zamandan keyif alamadım o kadar istedim sevgilimi yanımda. Konuşma devam ederken koruya gidelim demiştim o da tamam demişti. Çengelköy'e de gidelim çok güzemiş deyince, o sanki milletin lafıyla hareket ediyormuşum gibi davrandı. Ben "Hayır ben gittim gördüm" dediysem de sanırım duymadı. Ne önemi varsa ? Peki ben günlüğümde yazan şeye uygun davranabildim mi ? Hayır tabi ki. İki dakika içerisinde bir sinir harbi yaşadım, sesimi yükselttim, tribimi attım, her şeyi büyük bir başarıyla yerine getirdim. Ve şu an gözyaşım daha yeni kurudu. Beni ne kadar çok sevdiğini çok defa söyledi ama ben sakinleşmedim çünkü eskisi kadar sevmediğini tekrar edip durdum. Böyle işte. Bugün böyle başladı ve saat 14 oldu bile. Umarım günün geri kalanını kendim için verimli geçirebilirim. Umarım o da güzel bir gün geçirir, sonra da sakinleşir barışırız.

     Bu arada hayatımdaki diğer şeyler çok iyi gidecek. Çünkü buna karar verdim. Babam konusunda kendime fazla yüklendiğini düşünen ve benle bir konuşma yapma gereği duyan sevgilimin ne kadar haklı olduğunu anladıktan sonra karar verdim. Artık bu konunun hayatıma müdahale etmesine, beni güçsüz duruma düşürmesine izin vermeyeceğim. Kardeşim de sen etki ediyor dersen eder, yoksa etmez dedi. Bu kadar basit aslında. Bu konu artık beni etkilemeyecek. He tabi ki babam yokmuş gibi davranamam. Buluştuğumuzda elleri titrediğinde ben yine psikolojim bozuk şekilde eve döneceğim her zaman olduğu gibi ama şimdiki gibi iki aydır görüşmediğimiz bir dönemde neden kafama takayım ki ? Onu değiştiremiyorum, yardımcı da olamıyorum. 

      Kendime liste yaptım. Ki liste yapmanın benim için ne kadar anlamlı olduğunu biliyorsunuz artık. Umudum var demek. Hatta başarmak istediğim şeyleri buraya da yazacağım ki, siz de görün, ben hiç aksatmayayım. :)