11 Mayıs 2013 Cumartesi

İhtiyacı Olan Bir İnsana Kan Bile Veremiyorum

      Saçımı kendim boyama konusundaki ısrarım artık sona erdi ! Kuaföre onca para yatırıp orada saatlerini harcayan kadınlar salak bir ben akıllıyım di mi ! Küllü sarıları boyaya boyaya en sonunda yeşile döndürdüğüm saçlarımı annemin arkadaşına emanet ettim. Annemin röflesine ve arkadaşının bir kuaför olarak annemden çekinmesine güvendim. İyi ki de güvenmişim ! Cesaretimi topladım ve krepe balyajımı yaptırdım. Mükemmel oldu ama 4 saatim gitti. Perşembe günü gittim, yaptırdım. Eve gidince fön çektim ve ne göreyim, resmen hizasız olmuş. Yani biri yukarıda biri aşağıda ! 3 saat boyunca uğraştı, sonuç bu olamazdı !  Neredeyse ağlayacaktım. Aradım hemen bugüne randevu aldım, ve bu sefer oldu. Tam kuaförden çıktım kii Paris aradı. Vegas'ın ananesi ameliyattaymış ve acil Ab rh + kan lazımmış. Koşa koşa hastaneye gittik, çünkü kan vermek istedim. En yakın arkadaşlarımdan birinin ananesi ve benim kan vermem lazım. Aslında ananesine kan vermişler ama diğer hastaların da ihtiyacı olduğu için yarına kadar Ab rh + kan bulmak zorundalarmış. 



      Daha önce hiç kan bağışı yapmadım. Tabi ki bir rahatsızlık geçirdiğimde gidip kan verdim ama sadece test için. Ve her seferinde sonunu biliyordum. Bütün vücudum saniyeler içinde terleyecek, gözüm kararacak ve bayılacaktım. Ya da zar zor kendime gelip kusacaktım. Her seferinde böyle oldu. Ama Vegas'ın ananesi söz konusuydu ve tabi ki hemşireye bu ayrıntıları veremezdim. Ne deseydim "Yaa kan verince benim gözüm kararıyor ben veremem." mi ? Gittim formu doldurdum. Bu arada o formda ne çok soru var öyle ! Ne kadar mantıklı sorular olsa da kızlarla baya güldük. "Hiç tutuk evinde kaldınız mı, ya da tutuk evinde kalan biriyle cinsel ilişkiniz oldu mu ?" "Bel soğukluğu ya da frengi hastalığına sahip misiniz, ya da sahip olan biriyle cinsel ilişkiniz oldu mu?" Hee evet ben salak olduğumdan bunları yaptım bir de kan vermeye geldim. Neyse ben formu doldurup teslim ettim. Tabi önce test için küçük bir tüp kan alacaklar, bir sorun yoksa çok daha fazlasını alacaklar. Oturdum koltuğa, "Ne olur sol kolumdan alınnn." diye başladım konuşmaya çünkü devlet hastanesinde ne zaman kan aldırsam iki gün kolumun ağrısından bir şey yapamıyordum ve sınavlarım yaklaşıyor ! Neyse ki özel hastaneydi ve hemşirenin eli o kadar hafifti ki hiçbir şey hissetmedim ve zerre ağrım olmadı. Ama olay o değil. 

     Hemşire kanı aldı, teste gönderdi. Ben belli etmemeye çalışıyorum ama Paris olacakların farkında. Kendimi dinlemeye çalışıyorum ve bir yandan da hiçbir sorun çıkmaması için dua ediyorum. Hem arkadaşıma yardımcı olmaya çalışıyorum hem de ailesinin "Sen çok zayıfsın, nasıl kan vereceksin ?" sorularını haksız çıkarmak istiyorum. Bir yandan da gözüm kararsa bile hala kan verebileceğimi düşünüyorum. Koltukta oturup beklerken belirtiler başladı ! "Allah'ım ne olur kararmasınn." Diyaframdan sakinleştirici nefesimi almaya çalışıyorum ama yok. Etrafta siyah noktacıklar çıkmaya başlıyor. Kızlar sürekli iyi olup olmadığımı soruyor, ben de iyi olduğumu söylüyorum. Sonra midem bulanmaya, gözlerim boşluğa bakmaya başlıyor. Evet, kızlar bir şeyler söylüyor ama ben duyamıyorum çünkü ne görebiliyorum ne de duyabiliyorum. Kulağım uğulduyor. Hemşire bana bir pamuk koklatmaya çalışıyor ama iğrenççç !!!  Kızların beni kaldırıp koltuğa yatırdıklarını hatırlıyorum. Hemşire pamuğu derin nefeslerle koklamamı söylüyor. Ayaklarımı yukarı kaldırıyorlar. Vücudum sırılsıklam. Ben hala kan alabileceklerini söylüyorum, onlar saçmalama diyor, ve hemşire son noktayı koyuyor. Sonrası tuzlu ayran. Pamukta da alkol varmış. 

     Hastanenin cafesinde Vegas'ın ailesi oturuyor. Yanlarına gitmek istemiyorum çünkü bana öyle gözlerle bakıyorlar ki. Umutla bekliyorlar resmen. Ertesi güne kadar kanı bulmak zorundalar. "Ne olur kusura bakmayın." diyorum. Ama kendimi bok gibi hissediyorum. Başka bir insanın kana ihtiyacı varken kendimdekini bile veremiyorsam, bu yardımı bile yapamıyorsam neye yararım ki ? 

6 yorum:

  1. saçmalama. Her insan bir işe yarar.

    YanıtlaSil
  2. Aynı durumu bende yaşıyorum hep o yüzden yanımda iki tane küp şeker veya çikolatayla gidiyorum.Hatta bi keresinde bayılmıştım:)
    Öyle düşünme bence yinede uğraşmışsın.Geçmiş olsun:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hadi ya bir dahaki sefere ben de şeker ve çikolata ile gideyim o zaman işe yarıyorsa :)

      Sil
  3. Ben de tahlil için kan aldığında bile senin gibi oluyorum. Malesef elimizde olan bir şey değil ki bu. O yüzden kendini kötü hissetme canım..

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...