23 Ekim 2013 Çarşamba

Aile?

     Pazartesi günü dayanamadım doktora gittim. Boğazım o kadar acıyordu ki bal yiyerek geçecek gibi değildi. Doktor boğazıma baktı, kafama vurdu falan, bana bir antibiyotik, bir grip ilacı, bir de boğaz için sprey verdi. Sabahtan onları kullanmaya başladım ve antibiyotik mucize yarattı. Akşama boğazımın acısı azalmıştı ama öksürmeye başladım. Akşam ingilizce kursuna gidip orada da öksürdüm. Sınıfta sürekli öksürdüğü için nefret edilen tip oldum. Hoca da inadına hep bana sordu. Konuşmaya başladığım an öksürük tutuyor. O günü atlattım. Akşam eve geldiğimde de baya öksürüyordum, ertesi sabah da. Yani dün. Yine doktora gittim ve öksürük şurubu yazdı, bir de rapor yazdırdım. Akşam ingilizce kursuna gidemeyecektim ve devamsızlık olmasını istemiyorum. Devamsızlık olduğu zaman ücretsiz kur tekrarı hakkımı kaybediyorum. Bugün çok daha iyiyim. Boğazımın acısı yok denecek kadar az. Hala biraz öksürüyorum o kadar.

    
      İki gün önce babaannem annemi aramış. Beni nasıl sinir ettiler anlatamam size. Neymiş biz neden bayramda babaanneme gitmemişiz. Evet bayramlarda büyükler ziyaret edilir biliyorum. Hatta benim durumumda babam babaannemle yaşadığı için ziyaret etmek zorunlu görünüyor farkındayım ama işin aslı öyle değil işte. Bundan birkaç sene öncesine kadar biz kardeşimle hep babaanneme giderdik. Bayramlarda da giderdik hatta kalırdık orada. Sonra babaannem bir gün bize çok kaba davrandı. Kovsaydı daha iyiydi. Sonra biz yine gittik. Bu sefer de bizden rahatsız olduğunu söyledi. Biz yine gittik. Ne de olsa orası babamın da eviydi ve babamın hatrı için gidebilirdik. Babaannem üçüncü kez bizi kovunca biz de daha gitmedik. İki sene kadar bayramlarda bile gitmedik. Babamla dışarıda görüştük, babaannemi aramadık bile. Sonra babaannem yaptığından çok pişman olmuş özür dilemiş. Babam da yaşlı kadın büyüklük sizde kalsın dedi biz de tamam dedik. Ya bir sene önceki bayramdı ya iki sene önceki hatırlamıyorum ama bir bayram gittik babaanneme. Anneme, dayıma, ananeanneme laf sokmaya çalıştı hep. Kardeşimle ben sürekli savunma yapmak zorunda kaldık. Bir de babaannem dizinden ameliyat olmuştu, ben de hastaneye ziyaretine gitmiştim. Ama annem gelmemişti çünkü çalışıyordu ve işten izin alamazdı. Ayrıca gelmesinin de çok anlamı yoktu çünkü annemle babam, babam yüzünden ayrılmalarına rağmen onlar annemi hiç aramadılar hatta suçladılar. Ben hastanede babaannemin yanından çıktıktan sonra dışarıda halamı ve eniştemi gördüm. Halam da çok gıcık bir kadındır. Bana demesin mi annem neden gelmemişmiş böyle günlerde gelinirmiş. Ben de annemin ne yapılması gerektiğini bildiğini, işlerinin yoğun olduğunu söyledim. Yani orada da savunmak zorunda kaldım. Annem ve annemin ailesi benim ailem. Babam da tabi ki ailem ama asla annemler kadar yanımda olmadı ki. Ben babayla büyümek ne demek bilmiyorum. Hele babamın ailesine hayatta aile demem. Bir de benim aile dediğim, en zor zamanlarımızda yanımızda olan insanlara laf ediyorlar. Ne hakla? 

     Bu bayram tüm bunlara rağmen babaanneme gitsem mi diye düşünmüştüm. Bayramın ilk günü babamı aradım bayramını kutlamak için. Ve bayramda hangi gün izinli olduğunu sordum. Taksicilik yaptığı için izinli olduğu günleri kendisi belirleyebiliyor. Babam bana bayramda izin yapmayacağını söyledi. Ben de bayramdan sonra bir gün ayarlayıp görüşürüz o zaman dedim, sonra da bayramını kutlayıp babaannemi aradım.  Bu arada sonraki gün anneannemi dedemin kabrine götürecektim. Tek başına gidemiyor çünkü. Babaannemi arayıp bayramını kutladım, o da sonraki gün halamların da geleceğini söyledi, siz de gelin dedi. He oldu ben çok meraklıyım size hem de babam evde yokken geleceğim. Babamla konuştuğumu ve izin yapmayacağını söylediğini söyledim, yok ben konuştum bir iki saat uğrarmış diyor. Yalan söylüyor tabi ki. Ben de anneanneme söz verdiğimi, işimin kaçta biteceğini bilmediğimi söyledim. Neyse öyle kapattık telefonu. Geçen gün babam para vermek için uğramış, kardeşimle görüşmüşler, o zaman sitem etmiş neden gelmediniz diye. Geçen gün de babaannem arayıp anneme çocuklar neden gelmiyor falan demiş. Babaları çok üzülüyor çocuklar gelmeyince ağlayacak gibi oldu demiş. Bizi üzmekten başka bir şey yapmıyorlar. Ben bu durumda ne yapabilirim ? Gerçekten şaka gibiler. 

4 yorum:

  1. Düşünme bebeğim. Düşünme.

    Sen bildiğini yapmaya, onlar istedigini düşünüp dile getirmeye devam edecekler belli ki.

    Düşünme. Kendini düşün azıcık. .

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok doğru söyledin, herkes kendi bildiği gibi yaşamaya devam edecek. Mail attım kontrol et :))

      Sil
  2. Boşver ya herkes kendi dalgasında. İçine atma, söyle yüzlerine ne düşünüyorsan.
    Acayip rahatlayacaksın o zaman.

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...