21 Şubat 2014 Cuma

Tabu

Her zaman tabuları olan, diğerlerine karşı hoşgörüsüz olan insanlardan nefret ettim. Ama sonra anladım ki tabuları olan asıl benmişim. Acımasız yorumlar yapan, sürekli diğerlerini anlamaya çalışan ve herkesin kendisini anlamadını ve haklı bulmasını isteyen benmişim. Halbuki insanların birbirlerini anlamaya çalışmaları ne kadar güzel bir şey de olsa bir zorunluluk değil. Arkadaşlarımın onaylamayacağını düşündüğüm şeyleri bilerek yanlarında yapıyorum ki fikirlerini öğreneyim böylece cevap hakkı doğsun, onlara aslında ne kadar haklı olduğumu anlatayım. Düşünün ne kadar büyük bir çelişki. Blogda regl dönemlerinden pms dönemlerinden bahsedenlere kızdım hep, özel bir konu dedim, o zaman ishallerini kabızlarını da anlatsınlar dedim, ama bir yandan da erkeklerin sünneti normalse kadınların da regli normal saklanacak bir şey yok dedim. Çelişkiye bak. Bir gün ben de reglken çektiğim sancıyı anlatmak istedim, sancımdan giremediğim sınavımı, yerlere attığım yumrukları, yastığımı çekiştirmemi ve ard arda aldığım üç ağrı kesiciyi, onların bile işe yaramadığını... Sonra hani özeldi lan dedim kendime. Kime göre özel? Dedim sonra. Benim alanım değil mi beğenmeyen okumaz dedim. Hatta bazen sırf beğenmedikleri için, farklı geldiği için okurlar dedim. Ben öyle yapıyorum çünkü. Bazen hiç onaylamıyorum ya da gıcık oluyorum ama daha fazla okuyorum. Neden bilmem. Film izlemek gibi kişisel blog okumak. Başka hayatlara, başka düşüncelere yakın olmak... Ama işte neye kızıyorum, buranın facebook gibi kullanılmasına. Yani isteyen istediği gibi kullansın da mesela kişisel blog yazıyor ama sanki yazmak için yazıyor. Yani hayatındaki gerçekleri anlatıyor diye okuyorum ama o hayatını olduğundan daha mükemmel göstermenin peşinde. Bunu daha önce ben de yaptım. Sevdiklerimle ilgili bir şey anlatırken bazen olumsuz şeyleri hiç söylemedim, çünkü kendime gelecek eleştirileri kabul edebilirdim ama onlara gelecek eleştirileri kabul edemezdim. Bir de ben neye gıcık oluyorum biliyor musunuz? Her yazıya şu kadar zamandır yazı yazmamışım diye başlayanlara. Ama her yazıya. Ben de iki ay içinde iki kere yazmışım ama yazdığım yazı da neden yazı yazamıyorum konulu değil. Onlar yazılarına böyle başlıyor ama bu beni ilgilendirir mi ? Onların alanı... Yani hayır ilgilendirmez. Ben yine eleştireceğim, beni ilgilendirmemesine rağmen, ama işte ne değişecek biliyor musun, sırf eleştirdiğim için sinirlenmeyeceğim, ya da sırf eleştirildiğim için üzülmeyeceğim. Ben dahil kimsenin ağzı torba değil sonuçta. Büzemeyiz.


5 yorum:

  1. İster pms anlatırsın, ister regl.
    'Pii neler yazmış' mı derler? Yoksa 'Moira'yı böyle bilmezdik' mi?
    Bırak millet ne derse desin.
    Sana da, bana da, O'na da.

    YanıtlaSil
  2. Eski blogu da biliyordum ve acımasız davranmaktan vazgeç artık kendine. Seni yaklaşık 3yıldır okuyan biri olarak, az çok tanıdığıma inanıyorum hiç görmemiş olmama rağmen. Haklılık payın var, herkes kendini daha iyi gösterme peşinde. Bu yüzden ben de bi süre blogtan uzaklaşmayı seçtim, çünkü kendisini anlatan biri olarak, la bu gerçekten böyle de çok mu acıtasyon çok mu gerekli bunu yazmak ya da kime ne la benim mutluluğumdan/mutsuzluğumdan duygusu kapladı içimi. Her ne kadar yazmayı sevsem de biliyorsun ki ara ara bu hallere girip, blog kapatmışlığım çoktur.

    Seni çok seviyorum! Ve özledim!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canımsın sen, ben de seni çok seviyorum ! Onca şey anlattım hep yanımda oldun, beni yüz yüze tanımamana rağmen hep içimi okudun, destek oldun. İyi ki varsın, çok teşekkür ederim. Ama ben senin de yazmanı istiyorum, hislerini anlıyorum ben de bazen öyle hissediyorum. Ama dönem dönem oluyor öyle, yapacak bir şey yok. Kendime işkence etmek en büyük hobimdir bilirsin :)) şaka maka artık aşmaya başlıyorum sanırım, umarım :)

      Sil
    2. Bir mail kadar uzağındayım yazsam da yazmasam da, öpüyorum bitanecim! :)

      Sil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...