8 Mayıs 2014 Perşembe

Galiba Artık Kontrol Edebiliyorum

     Uzun zaman sonra ilk defa, kendi manyaklığımdan değil de başka bir sebepten dolayı çok sinirlendim. Dün gece ananemde otururken dayım her zamanki gibi siyasi konulara girdi. Artık dayıma cevap vermemeyi ve kendimi tutmayı öğrendim. Ama dün abarttı. Farklı ırk ve mehzepleri sayarak hakaret etti. Sırf Erdoğan'a karşı olduğu için Haşim Kılıç'a da hakaret etti. Zaten sürekli chplilere, Atatürkçü gençliğe ve gezicilere hakaret ediyor. Bazen "heeyyy, ben buradayım, seni duyabiliyorum." diye bağırmak istiyorum. Resmen cevap vermem için tahrik ediyor. İnandığım bütün değerleri boka batırıyor aklınca. Ben kendime hakim olmaya çalıştım baya. Sonra kendimce bir çözüm buldum ve konuştuklarını gülümseyerek dinlemeye başladım. Ya konuşacaktım, ya gülümseyecektim. Sonra dayım birden sinirlendi. Ben neden sırıtıyormuşum, resmen dalga geçiyormuşum, iki saattir tiyatro yapıyormuşum, oyun oynuyormuşum... Yanlış anladığını söyledim, bu ailede siyaset asla gülümseyerek konuşulmadığı için garip gelmesinin normal olduğunu söyledim. O da sinirlendi...Aynı şeyleri düşünmek zorunda olmadığımızı söyledim.


     Bu arada kulaklarım hiç olmadığı kadar ısındı. Bütün suratım kıpkırmızı oldu. Ama ben sırıtmaya devam ettim. Kalbim o kadar hızlı attı ki, dışarıdan belli olup olmadığı gibi bir düşünce geçti aklımdan. Nefesim daraldı. Gözlerimin içi bile kıpkırmızı olmuş olmalıydı! O kadar sakin cevap verebilmeme inanamadım. Gerçekten ilerleme kaydetmiş olmalıyım. Bugün psikologdan itibaren 6. gün, alıştırma açısından da 3. gün ama henüz yeni bir şey yazamadım. Çünkü dün geceye kadar hiç yoğun bir ruh hali yaşamadım. Aslında bu iyi bir şey. Ne zamandır da aşırı bir endişe ya da korku halim olmadı. Saçma sapan şeyler için suçluluk duymaya devam ediyorum bazen. Ama daha ilk hafta zaten.

     İstanbul'la aramız çok iyi. Artık doğru düzgün tepki verebiliyorum. Ona çok tatlı şeyler yazdığımda ve o cevap vermediğinde sinirlenmek yerine makul şeyler düşünebiliyorum. Mesela dün mesajımı hiç görmemiş bile. Ben hiç tepki vermedim. Akşam benden çok özür dilemiş, görmediğini ve beni çok sevdiğini yazmış. Önceki gece o ders çalışırken "Anneler gününde annemlere ne alalım?" diye sordum. Ders çalışması gerektiğini söyledi. Çok gergin olduğu için hiç kızmadım, "tamam aşkım." dedim. Sonra o bana "Hayatım, kusura bakma, sınavlardan dolayı çok gerginim." dedi. Yerim ben seni! Yani ben kavga çıkarmayınca, o hatasını hemen anlıyormuş! Ama ben o kadar sinirli ve aşırı tepki veren bir insandım ki, bunu fark etmeye zamanım olmamıştı. 

     Bugün dayım hiçbir şey olmamış gibi davrandı. Ve ben çok sakin kaldığım için ve kendimden ödün vermeden saygılı kaldığım için kendimle gurur duyuyorum. Anlık kızgınlıklar geçiyor ama saygısızca söylenmiş sözler hep kalıyor. İnsan hep kendisine kızıyor sakin kalamadığı için. Sürekli "sinirli olan" dım ben. Arkadaşlarım bana anlayış gösterdikçe ben içten içe öfkelenirdim. Sanki alttan alınması gereken, bir anda parlayıp sonra pişman olan kişiydim. Ve bundan nefret ediyordum. Çünkü en yakın arkadaşınız bile olsa sırf sizin sinirli huyunuzu bilip o yüzden susuyorsa bu insanı çok rahatsız ediyor. Yeri geliyor, gerçekten haklı olmasa da kendini makul davranan ve haklı olan kişi olarak görüyor. Ne de olsa siz sinirlisiniz ve makul olmayansınız. 

     Off! Yazarken gerildim. Neyse ki düzeliyorum. Düzeldiğimi hissediyorum. Hayatımdaki her şeyin yoluna gireceğini hissediyorum. Bu arada dün çok kötü bir rüya gördüm. Burnumu yaptırıyormuşum ama karga burnu gibi kötü oluyormuş. Sonra uyanıyormuşum, ama aslında hala rüyadayım ve burnumu yaptırmışım. Aynaya bakıp "ohh be rüyaymış, burnum aslında güzel olmuş." diyorum ve gülümsediğim anda burun kemiğim yana kayıyor! Sonra çok şükür tekrar uyandım. Öyle işte.

1 yorum:

  1. Düzelmek demeyelim de kendine gelmek diyelim bebeğim biz buna daha hoş sanki.

    O değil de ben dayınla yaşadığın olayı yaşasaydım kendimi kontrol edemeyebilirdim. Gerçekten tebrik ederim. Kimsenin görüşüne karışmıyorum ben ama benim değerlerime hakaret geldiğinde siyasi deliriyorum. Dini inanışlarda da senin yaptığın şeyi yapıp sakinligimi korurum tahminimce.

    sonuçta hepimiz aynı şeye inanmak, aynı değerlere sahip olmak ya da aynı bakış açısından bakmak zorunda değiliz elbette ama ben bunu bilip saygımda ödün vermiyorsam sen de duymalısın. Ben galiba sakin değilim hiç değilim. Gezi dönemi tartıştığım insanlar geldi aklıma... ramazan ayında geçirdiğim baygınlık...

    bu arada istanbulla aranın süper olmasına çok sevindim. Valla blogu biliyor mu bilmiyorum ama takdir ettim mutlulugunuz daim olsun :)

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...