23 Mayıs 2015 Cumartesi

Tavuk Döner

     Döner yiyoruz babamla. Taksim'de buluştuk, bir dönerciye girdik. Adam et mi tavuk mu diye sordu, tavuk dedim. Belki babamın çok parası yoktur şimdi et almayayım. Babam et döner aldı ama. Oturduk yedik. Baba-kız gibi değil de, iki arkadaş gibi sohbet ettik. Ben zaten çoktan ondan baba olarak bir şeyler beklemeyi kestim, kestiğimden beri de aramız düzeldi. Ben ondan bir şey istemiyorum, o benden bir şey istemiyor. Ama arada telefonlaşıyoruz, bir kaç ayda bir de görüşüyoruz. Yılların alışkanlığı, özlüyoruz tabi.

     Yine Muş'tan konu açılıyor. 
     "Doktor bir arkadaşım var, dubleks villada 800 TL kira ödeyerek kalıyor Muş'ta. Bana yetecek kadar bir daire tutsam ayda 150-200 TL ye kalırım. Emekli maaşım yeter zaten." dedi. 
     "Emekli olduktan sonra Muş'a yerleşmeyi hala düşünüyor musun?" dedim.

      Farkında olmadan suratım asılmış söylediklerine. 

     "Pkk yok mu oralarda?" 
     "Pkk yüzünden boşalan köyler var, çok sessiz, ne oldu gidersem özler misin?"
     "E özlerim tabii, istediğimiz zaman görüşemeyiz sonuçta."
     "Buradayken çok mu görüşüyoruz?"
     "Aynı şey mi baba, istediğim zaman arayabileceğimi biliyorum en azından."

     Anlamadı. İnsan en azından ihtiyacı olduğunda babasını arayabileceğini bilmek istiyor. Özellikle kız çocuklar için böyle sanırım ama ben zaten ihtiyacım olsa asla ilk onu aramam ki. Önce sevgilimi ararım, sonra kardeşimi. Eğer büyüklerin halletmesi gereken bir durumsa annemin nişanlısını ararım, sonra da dayımları. Ama olsun, yine de arada görüşüyorduk, demek onun için hiçbir şey fark etmezmiş. Gitsin, belki sağlığı düzelir.


     Tek oda kiralayıp emekli maaşıyla geçinirmiş. "Benim kızım işe başladı, yakında evlenir, ben kenara az para koyayım belki ev kurmak için ihtiyacı olur. Oğlum da hala üniversitede, sınavları yüzünden işe gidemeyebilir, paraya ihtiyacı olabilir. Hem okulu bittikten sonra o da evlenir. Erkek tarafıyız sonuçta, kenarda az paramız olsun." Böyle düşünmesini o kadar isterdim ki... Ahh ah, baba.

     Üzülüyor muyum? Evet. Ama kısa sürüyor, az. Sadece... Şaşkınım gerçekten. Arkadaşlarımın babaları onlar için baya çabalıyor, çok şaşırıyorum. Bazen onlar anlatınca kendimi bir kanadı eksik kuş gibi hissediyorum. Oha diyorum, vay anasını. Roma Adana'ya dönsün diye babası o kadar uğraştı ki, ona orada iş kuracakmış, yeter ki kızı dönsünmüş, çok özlüyormuş. Prag'ın babası da ona öyle bir iş imkanı sundu ki, avukatlık yapmak istemezse o işi yapsın diye. Benim çocukluk hayallerimi süsleyen iş, dürüst olayım, hala istiyorum. Ama ben giremem, torpil olmadan imkansız, çoook gizli, söyleyemem. 

     Gözlerim acıyor, sol gözüm kızardı. Ağlamaktan falan değil. Dün gece çok geç yattım, bu sabah da iyi uyuyamadım. Bütün gün de Age Of Empires oynadım. Savaş ve strateji oyunu, bilmeyenler için. Özlemişim oynamayı. Offf bütün cumartesi bomboş geçti diye düşünüp, "Amaan, oyun oynamasam atom mu parçalayacaktım?" dedim kendi kendime. Sonra aklıma geldi, gerçekten atom parçalayan insanlar var. "Atom mu parçalayacaktın?" diye sorsam evet der düşünsene. Hahahha.

     

     

8 yorum:

  1. İşte her baba öyle olmuyor ne yazık ki. Benimki de genel olarak bakıldığında sperm, bez, mama, ilkokul ve liseye kadarki kurs masraflarımdan sonra puff ortadan kayboldu. Ne benden ona bir beklenti var ne de onun benden bir beklentisi. Arayıp sormuyor, görüşmüyoruz düşünmüyor muhtemelen beni ya da diğer çocuklarını ama sen de az çok bilirsin alışıyor insan ve üstüne daha fazla düşünmüyor ya da "keşke" demiyor. Olmayınca olmuyor yani herkes "baba" olacak diye bir şey yok sonuçta

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aynen öyle, insan alışıyor gerçekten. Sanki küçükken hiç yanımda değilmiş de ben bir babanın bir dayanağın ne demek olduğunu öğrenmemişim gibi...

      Sil
  2. Seni çok iyi anlıyorum. Benim de babamla iletişimim çok zayıftır. Babam sadece ben para kazanırım, o dersini çalışsın. annem de evi temizlesin yemek yapsın. Herkes işini yapsın modunda. aile olmak bu değil bence ama hiçbir zaman gerçekten bunu hissedemeyeceğim sanırım. Benim arkadaşlarım da öyle her gün üç dört defa ailelerini arayıp konuşurlar. Benimkiler benim aramamı bekler, benim de arayasım gelmez. İki haftada bir falan konuşuruz.

    Ben de age of myth'i severdim. şimdi aklıma geldi bak olsa da oynasam :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Herkesin derdi farklı işte. Benim babam da seninkinden daha sık arar ama çalışma ve paran kazanma anlayışı gelişmemiş :D

      Sil
  3. Uzaktan davulun sesi hoş gelir. Senin baban ile ilişkin pek iyi olmadığından gözüne babaları ile ilişkileri iyi olanlar çarpıyor. Lakın seninle aynı kaderi paylaşan bir çok kişi var, unutma

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Biliyorum canım biliyorum.... En yakın arkadaşımın babası da böyle sorumsuz, önümde bir sürü örnek var.

      Sil
  4. Babam degil de benim de annemle iletişimim çok az. Aynı evin içinde olmamıza ragmen birlikte birşey yapmıyoruz. Onun benden başka herkese ayıracak zamanı var mesela.
    Baban biraz umursamaz bir insan sanırım. Biliyorum boşver diyenler olur hani şimdiye kadar yoktu şimdi de olmasın falan ama öyle olmuyor. Çevrendeki insanların babalarıyla olan ilişkilerini tutumlarını gördükçe keşke ya da neden diyor insan ister istemez.

    YanıtlaSil
  5. her kız çocuğu babasını etrafında istiyor. Korusun kollasın hep yanında olsun. O yüzden bunları düşünmen hissetmen doğal.
    Kuzenlerim var babalarını değil dedemi baba biliyorlar resmen. Sanırım dedem hep yanlarında durduğu için çok şanslılardı.

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...