Biraz Enerji Depoladım

Gerçekten çok güzel bir haftasonu geçirdim. Bütün hafta inanılmaz yorucu, stresli ve mutsuz geçmişti. Üzerine bir de oruç olduğumdan iyice mala bağlamıştım. Cuma akşamı iftardan sonra her şey sihirli değnek değmiş gibi düzeldi. Ofis whatsapp grubunu da diğer arkadaş gruplarımı da sessize aldım, kardeşim en yakın arkadaşına gitti haftasonu kalmak için, annem de bana fazla ilişmedi. Sadece arada İstanbul'la konuştuk ama onun da sınavları olduğundan çok konuşamadık. Sevdicekle sohbet etmek en büyük keyiflerimden olsa da, tamamen kendinle kalmak da gerekiyor bazen galiba. Yani haftasonu evren benim kendimle başbaşa kalmam için her şeyi bir araya getirdi. Dondurma ve browni yedim bütün cuma akşamı ve cumartesi. Anime izledim bol bol. Sonra dolaplarımı düzeltip eski olan her şeyi elden çıkardım güzel bir müzik eşliğinde. Anlayacağınız kendime geldim. Pazar öğleden sonra da güzeldi ama pazartesi sendromunun etkilerini hafiften hissettim. Almanya'dan yengem ve kuzenim geldi, ananeme gittim akşama doğru. Gaylerle ilgili inanılmaz önyargılı konuşan bir ailem olduğundan kendime bir kabuk ördüm ve onlara fazla cevap vermedim. 

Bu sabah yine odamda yalnız uyandım. Kardeşimi çok seviyorum ama insanın özel bir alanı olması çok başkaymış. Keşke küçüklüğümden beri bir odam olsaydı, psikolojik rahatsızlıklarımın çoğu çok daha hızlı bir düzelme gösterirdi. Neyse, yine de şükürler olsun. Uzun zamandır ilk defa çok yorgun uyanmadım, ama yine de o nefret ettiğim işe gitmek zorunda olmak enerjimi tüketti. Seslerinden bile nefret ediyorum, whatsapp grubunda gönderdikleri emojilerden bile nefret ediyorum. Ofisten çıkarken bazı işlerini batırıp çıkmak istiyorum. Ellerimdeki yetki belgeleriyle işlerine zarar vermek istiyorum. Ama en başta Allah'tan korkuyorum, sonra da onların en küçük bir hakarete karşı bile dava açtıklarını hatırlayıp başıma iş almayayım şimdi diye düşünüyorum. O yüzden diyorum ki, Allah'ım ben bunları sana havale ediyorum, attıkları her adım boşluğa bassın inşallah. Bundan sonra da onlara zerre beddua etmeyeceğim. O pislikler yüzünden beddua eden insan olmayacağım artık.

Az kaldı. 22 temmuzda adli tatil başlayacak ve doğru düzgün iş olmayacak. Zaten 30 temmuzda da tatile gideceğim. Gün sayıyorum bu işkencenin bitmesi için.