2 Temmuz 2017 Pazar

Bu Kadar Acımasız Olmasanız...

Gün geçmiyor ki ofisimizde bir saçmalık daha yaşanmasın. 7 aydır birlikte çalıştığım bir iş arkadaşım öyle büyük bir haksızlığa uğradı, o kadar hakaret işiterek işten çıktı ki.. Bir de patronum utanmadan yaptığı haksızlığı ve mobbingi saklamaya çalışarak işten ayrılan arkadaşımı zamansızca işi bırakmakla suçladı...

Sıkmamak için olayın ayrıntılarını anlatmayacağım ama ben gerçekten korkarak çalışmaya başladım. Çünkü anladım ki bu ofiste insan olarak bir değerimiz yok. Para verdiği için zamanından ve emeğinden çok daha fazlasını satın alabileceğini düşünen bir insan var karşımda. Yalnızca bir akşam yemeğinde harcayacağı miktarda parayı çok gördüğü için, mesleğine yeni adım atmış gencecik bir kızcağıza etmediği hakaret kalmadı. Ve kızın zerre kadar suçu yoktu. Bu kadar harcanabilir olduğumuza inanamıyorum. Ve bunu gördüğümden beri çok daha huzursuz ve korkarak çalışıyorum.


Olaydan kısa bir süre sonra, zam talebimi kabul etmeyen patronum bana neredeyse maaşım kadar bir ikramiye verdi. Önce çok sevindim, kendimi işime daha da çok verdim. İnsan maddi olarak tatmin olduğu zaman işini çok daha iyi yapıyormuş onu anladım. Aradan çok az zaman geçtikten sonra işler yoğunlaşmaya başladı. Bir müvekkilin ödenmeyen çeklerini takibe koyup hacizlere gidilmesi ve muhafaza yapılması gerekiyordu. O müvekkilin dosyaları da genellikle bende olduğundan hepsini bana verdiler. Kendimi bir anda AVM mağazalarında akşam 9 lara kadar haciz yaparken, Gebze Organize Sanayi Bölgesinde gece 10 da borçlunun deposundan mal kaldırırken, yeddiemin deposunda muhafaza fiyatı için pazarlık yaparken buldum. Ben çıtı pıtı işine gücüne gayet bakımlı giden bir kızcağızım. Öyle erkek fatma tipli de değilim ki. Nakliyeciler hamallar dönüp dönüp bakıyor. Aralarına girip depolanan malları bile kontrol edemiyorum. Bu arada da aldığım ikramiye sebebiyle asla gece 11'de eve dönmeye dahi ses çıkarmadan çalışmam gerektiğini, hakkını vermem gerektiğini düşünüyordum. Sonra birden kölelik sistemine geçiş yaptığımı fark ettim.

Ben zaten zammı ya da zam yerine (!)  verilen ikramiyeyi hak edecek kadar çok çalışıyordum. Düşüncesizce beni gecenin körlerine kadar organize sanayi bölgesine hacizlere gönderen patronum bana para verdi diye normalden fazla çalıştırıyordu ve ben asla sesimi çıkarmıyordum. Dayanamadım tabi ki. Ertesi gün müvekkillerin benden çok memnun olduğunu söyledi. Ama ben teşekkür ettikten hemen sonra beni bir daha muhafazaya göndermemesini rica ettim. Durumu söyledim. Bu sefer de beni bir daha oralara yalnız göndermeyeceğini söyledi. Ama ben yalnız gitmek değil, hiç gitmek istemiyorum. Bu isteğimi tekrar edemedim tabi ki.

Toefl çalışıyorum. Banka sınavlarına girip kurum avukatı olmayı düşünüyorum. Düzenli maaş, düzenli zam, masa başı iş, sosyal güvenceler... Mesleğe asla böyle başlamamıştım. Ama hayat kısa. Ve şu an tek istediğim para kazanmak, İstanbul'la yaşamak ve dünyayı gezmek. Sonra da ölüp gideceğiz zaten. Evet dünyaya bir şeyler bırakmak çok değerli olurdu. Ben de çok isterdim. Ama bazı insanlar dünyaya bir şeyler bırakır. Hayat onları o yola sokar. Belki ben de bırakacağım bilinmez. Ama şu an paraya ihtiyacım var. :D

16 yorum:

  1. Arkadaşınız için çok üzüldüm. Onun kişiliğinde onun maruz bırakıldığı anlayış aslında bizi üzen. Bugün arkadaşınız yarın başkaları.

    Tam tersini okuduğumuzda mutlu bir toplum olduk demektir...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Acemidemirci,

      Evet maalesef öyle... her gün birileri buna maruz kalıyor. Tam tersini biz bu toplumda hiç okuyabilecek miyiz bilemiyorum. Ama en azından işinde mutlu kişi sayısı artsa o bile bir başarıdır...

      Sil
  2. Arkadaşınızın karşılaştığı durum pek çok iş yerinde oluyor maalesef. Böyle kötü bir patronla çalışmanız da büyük şanssızlık bu arada. Hep çalışıp hem de başka seçenekleri takip etmek gerekiyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de öyle yapıyorum maalesef. Her an ayrılabilirim gibi çalışıyorum ama bir yandan da o kadar giderim var ki yeni bi yer bulmadan asla çıkamam...:( çok aradayım..

      Sil
  3. Azicik para verip insanlari kole gibi calistirabileceklerini saniyorlar. Ve ne yazik ki kanunlar da kendilerinden yana...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sibelynka,

      Aynen öyle para verince maddi manevi her şeyinizle onlara aitmişsiniz ve size ait bir zaman ya da alan yokmuş gibi davranıyorlar..

      Sil
  4. hadi hayırlısı ya işallah düzenli kurumsal bir işe girersiin :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. deep, çok teşekkür ederim. Hazırlanıyorum sınavlara, bakalım..

      Sil
  5. Merhaba! :)

    İşverenin veya herhangi bir oluşumda başta olan kişinin fark edemediği belki de en önemli şey, birlikte olunan kişilerin moralleri bozulduğunda verimin de düşmesi. Muhtemelen yine işinizi en iyi şekilde yapmaya çalışıyorsunuz ama işte burada bize anlatırken (veya kendinize anlatırken biz okurken) bazı şeylerin patlak verdiği ortaya çıkıyor. Umarım en kısa zamanda daha mutlu ve huzurlu günler yaşamaya başlarsınız; hedefleriniz kısa süre içinde gerçek olsun. Para kazanmaya devam edip İstanbul'da yaşadığınız ve diğer yandan dünyayı gezdiğiniz günler daim olsun :) Son olarak, dünyaya bir şey bırakmak istiyorsanız TEMA'ya ağaç fidanı bağışında bulunabilirsiniz :)

    Güzel günler dilerim!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Engin Ergin,

      "kendinize anlatırken biz okurken" kısmı çok doğru :)) çok teşekkürler güzel yorumunuz için. Ağaç fidanını kesin yapacağım :)

      Sil
  6. BU SAYFA ÖRNEK ALDIĞIM SAYFALAR ARASINDADIR. strawberryyfieldss'E YAZILARI İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM :) İŞ HAYATI ZOR ZOR...

    KONULOJİ OLARAK YENİ AÇTIĞIMIZ SAYFALARIMIZI İNCELEYEBİLİRSİNİZ
    BLOGGER: https://konuloji.blogspot.com.tr
    FACEBOOK: https://www.facebook.com/Konuloji-1404836229623473
    TWİTTER: https://twitter.com/konuloji
    YOUTUBE: https://www.youtube.com/channel/UCvTYP2aAqPYdHtreEW9PK1w
    İNSTAGRAM: https://www.instagram.com/konuloji

    YanıtlaSil
  7. Bende iş arıyorum bu sıralar ve o sistemi çok iyi biliyorum. Bazen insanlar ast üst ilişkisinde dengeleri bozabiliyor malesef. Ama hayat bu değil mi mecbur bırakılıyoruz bir şekilde.
    Sizi yeni keşfettim bende

    http://tembelprenses.blogspot.com.tr/

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Elif Sağlık

      Hoşgeldiniz, inşallah kısa zamanda güzel bir iş bulursunuz :)) hemen bakıyorum sayfanıza :)

      Sil
  8. Merhaba, aylar önce belkide bir yıl önce bi yorum bırakmıştım size, sizde kendimi görmüştüm. Şimdi yine aklıma blogunuz geldi girip baktım iyiki de bakmışım.bahsettiğiniz işyeri zorlukları koşulları ve o psikoloji bende de var. Kendimi bazen insanlara karşı ayakta kal,biraz yırtık ol diye uyarıyorum ama beceremedim bunu. İyi niyetim ve korkumdan hep bişeyleri kabullenme,hakkını arayamama vs yaşıyorum, sonradan da pişman olup ben neden kendimi ezdiriyorum ki diyorum. Kendime kızıyorum..ailem tarafından ileriye yönelik birikim yapmam baskısı var, birazda kendi paramı çıkarmak istiyorum tabiki. O yüzden bende işten çıkamam, zorluklarla yüzleşerek bi şekilde başa çıkmamız lazım galiba.. Bir de anksiyete bozukluğu ile uğraşıyorum psikolojim de pek yerinde sayılmaz:) bu durum işyerinde çalışmayı da biraz zorlaştırıyor bende. Sevgiler :)

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...