3 Ağustos 2017 Perşembe

Bir Arkadaş Kaybetmek


Hayatımda ilk defa kendi kendime kırıldım. Yani bildiğiniz, kendi kalbimi kendim kırdım. Kendime verdiğim sözleri tutmadım, kendimi küçük düşürdüm, kendimi öfkeli, sinirine hakim olamayan, arkadaşının sahip olduğu şeye özenen bir gerizekalı gibi gösterdim. Hayatımda ilk defa kendi kendime "Bunu bana nasıl yaptın?" diye sordum. Ciddi ciddi üzüldüm, kırıldım ve bu soruyu bir başkasına sorar gibi kendime sordum. Hayatımda ikinci defa insanlara nasıl davranacağını bilmeyen, özgüvensiz bir geri zekalı olduğum için arkadaş kaybettim. Öfkeme yenik düştüm. Whatsapptan gönderdiğim mesajları öyle bir öfke krizi ile yazmıştım ki ellerim titriyordu. Kendime verdiğim sözü tutmadım, durup bir nefes almadım, "haklıyken haksız duruma düşme dur" demedim, nefes bile almadan yazdım... 


Kendime, insanlara nasıl davranmam gerektiği ile ilgili kapsamlı bir not yazmıştım. O notta her şey vardı. Eğer orada yazdığım şeylere uysaydım bunların hiç biri olmayacaktı. Sevgilimle, arkadaşlarımla, ailemle iletişimimde nelere dikkat etmem gerekiyorsa, onları kırmamak için öfkemi nasıl kontrol etmem gerekiyorsa, nasıl bir insan olmak istiyorsam hepsini yazdım...Ve yazdıktan sonraki uygulama sürecinde gerçekten işe yaradı da. Hem sevgilimle hem ailemle iletişimim, dolayısıyla ilişkim düzeldi. Ama New York'la konuşurken kendime engel olamadım. New York, fakülteden hala görüştüğüm dört yakın arkadaşımdan biri. Prag, New York, Roma ve Berlin. Burada çok bahsetmesem de çok yakın arkadaşlarım. Bir whatsapp grubumuz var(dı). Birbirimizden inanılmaz derecede farklı olmamıza rağmen arkadaşlığımız bir şekilde devam etmişti. Önce Prag gruptan çıktı, şimdi de ben. 

Birbirimizden ne kadar farklı olduğumuzu, onların karakterlerini anlattığımda çok daha iyi anlayacaksınız. Aralarında en anlaşamadığım New York'tu. Ara sıra atışırdık, tartışırdık. New York tam bir baltalı ilah. Ne isterseniz hevesinizi kaçırır. Açık sözlüdür, dürüsttür ama kendi fikirlerini doğru olan sandığı için açık sözlülük adı altında bam bam söyler. Karşısındaki insanı o kadar kırar ve o kadar sinirlendirir ki... Prag'ın telefonunda "baltalı ilah" olarak kayıtlı siz düşünün. Ben de tam tersi insanların birbirine karşı aşırı hassas davranması gerektiğini düşünen ama insanlara bazen hiç hassas davranmayarak bütün hatalarını, zayıflıklarını yüzlerine vuran ve bazen öfkesini kontrol edemeyen bir insanım. Doğal olarak New York her zaman yaptığı gibi kendini üstün görerek fikirlerini kabul ettirmeye çalıştığında tepki veriyorum, kırıyorum. Grupta en çok tartışan iki kişi bizdik bu yüzden. Ama arkadaşlığımızı sevdiğimiz için bir şekilde idare ediyorduk. Ama son tartışmada birbirimize öyle şeyler söyledik ki... Burada gerçekten anlatamam....

Çok, çok, çok ayıp ettik. Söylediklerimde haksız mıydım? Asla değildim. Ama söylediğime pişman mıyım? Evet. Ama pişmanlığımın sebebi New York'u çok kırmam değil, kendimi kırmam. Kendime verdiğim sözleri tutmamış olmam. Konuştuk, konuştuk, kızlar da hiç durdurmadı. Muhtemelen sonradan gördüler. Sonra ben tavrımın sebebini açıklayıcı son bir şey yazıp gruptan çıktım. Daha önce de çok tartışmıştık, bir süre konuşmasak iyi olacaktı. Ama asla New York'u tamamen hayatımdan çıkarmayı düşünmemiştim. Aradan birkaç saat geçtikten sonra NY bana upppuzun bir mesaj gönderdi. Ben okuyana kadar da beni engellemiş sanırım. Önce fark etmedim. Ben de uzun bir cevap yazdım. Ama cevabım gitmedi. Beni engellemiş! Sonrasında Prag'dan yazacağım cevaptan çekindiği için engellediğini öğrendim...

Sevgilisine yazar gibi uzun bir mesaj, sonra da çocuk gibi engel... Yazdığı onca kırıcı şeyin hepsinin arkasında. Ben siniri geçince engeli açacak diye beklerken aradan birkaç gün geçtikten sonra instagramdan da sildiğini gördüm. Ne tartışırken, ne sonrasında, ne uzun mesajı okuyunca ne de beni engellediğini anladığımda hiç ağlamamıştım. Ama instagramdan da silince bir arkadaşımı kaybettiğimi tam anlamıyla idrak ettim. Çünkü günler geçmişti ve artık sinirle değil bilinçli bir şekilde karar veriyordu. Ve o bilinçle beni hayatında kesinlikle istemiyordu. Bana artık görüşmek istemediğini söylese ısrar edip zorla yazacak halim yoktu ya...Sadece söylese yeterdi. Ama o beni hayatında o kadar istemiyordu ki, iyi ya da kötü hiçbir şey yazmamı istemiyordu ve bunun önünü tamamen kapattı. Yazmamı bırakın beni görmeyi dahi istemiyordu, bu yüzden instagramdan da sildi. Yani tekrar tekrar kendime söylemekten yoruldum ama 7 senelik arkadaşım benimle ilgili her şeyi hayatından çıkarmaya karar verdi...Ben bir insanın hayatında böyle bir şey yaptım. Bu kadar kötü bir insan mıyım ben? Neden kendime verdiğim sözleri tutmadım? Kendi kendimi hayal kırıklığına uğrattım. Hem de çok kötü bir şekilde. Çok kötü bir sonuçla. Herhangi bir sınavdan kalmak, biriyle tartışmak, işten ayrılmak ya da çıkarılmak, düşmek, günlük hayatta yaşayabileceğim herhangi bir aksilik değil. Arkadaşımı kaybettim. Ve buna kendim sebep oldum...

14 yorum:

  1. Canım günaydın,

    Gerçekten kayıp olarak görüyor musun yoksa silinmek ve görüşmek istemiyor oluşumu mu seni bu denli üzdü. Yılların arkadaşlıkları bitince ilk etapta üzücü oluyor, bilirim yaşadım. Ama kendi adıma konuşayım, benim sabrımı, zamanımı, enerjimi sömüren bir insan neden sırf yılların arkadaşlığı diye hayatımda durmaya devam etsin ki? Cürretii maruz gör ama seni zaten yoran bir ilişkiniz varmıl gibi geldi. Zaman geçince belki iyi gelecektir sana yokluğu.

    Bu arada kaç yaşına gelmiş insanın whatsappta engellemesi aşırı garip ve komik. Üniversitede kavga ettiğim bir kız vardı arkadaşlığımız bir sene bile sürmemişti kavga ettiğimiz gün engelledim bi'daha da açmadım tüm sosyal medyalardan. Şu an komik geliyor ama 4 sene olmuş engelleyeli kaldıramam daha da :D

    Senin öfke kontrolünü kaybetmene neden olan insanın yokluğu belki de huzurdur artık, öyle düşünmelisin bence.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yazmasam delirirdim,

      Kayıp olarak görüyorum ama sanırım engellemesi de baya baya tuz biber oldu.. böyle bir şey yapmasını hiç beklemezdim. Beni en çok üzen de bunun bilinçli verilmiş bir karar olması. Yani yetişkin bir insan, üstelik 7 senedir arkadaşlık ettiğin bir insan seni hayatından çıkarmayı o kadar istiyor ki her yerden silip engelliyor... bu gerçekten çok koyuyor insana.

      Haklısın zaten yoran bir ilişkimiz vardı. Belki de dediğin gibi iyi yönden bakmalıyım. Aslında korktuğum şey, new yorkun mesleki olarak yaptıklarını yapamayacağımı bilmenin verdiği bir şey mi ya da içten içe onun daha başarılı olduğunu mu düşünüyorum?? Bu da korkutuyor beni. Bu kadar hırslı değilim çünkü.

      Sil
  2. Ben de 3 senedir en yakın arkadaşım diye bildiğim birisini hayatımdan silmek zorunda kaldım. Ancak onun davranışlarını görünce iyi ki böyle olmuş diyorum. 3 sene aynı odayı paylaştım. Uzun yıllar boyunca arkadaş, dost olmak bazen kötü şeylerin önünde engel olmuyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İrem e,

      İnsanlar ne kadar birbirlerinin hatalarını ya da eksiklerini görmezden gelmeye çalışırlarsa çalışsınlar, kafalar uymadığı zaman bir yerden patlak veriyor işte... bizim de hayatımızdan o kişiyi çıkarmak dışında yapabileceğimiz bir şey kalmıyor.. alışmamız lazım sanırım bu döngüye.

      Sil
  3. Bence er ya da geç bir tartışma yaşayacakmışsınız bu belli. Çünkü ikinizinde kesişim kümesi can yakıcı. Ama bu şekilde olması biraz üzmüş seni anladığım kadarıyla. Bazen "izin vermek" en iyisidir. Şu an için birbirinizin hayatından uzak durmalısınız belki de... Ama bu demek değil ilerleyen zamanlarda telafisi edilemez birşey. Bence biraz sakin kal ve bekle

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sibelynka,

      Çok doğru, kesişim kümemiz hiç hoş değil :) evet bu şekilde olması, yani birinin beni bu denli hayatından çıkarmak istemesi fazla geldi sanırım. Zaman geçtikçe kızlardan öğrendiğim kadarıyla engelleme kararının fazlasıyla arkasında durmaya devam ediyormuş. Sanırım bundan sonra engeli açsa da onu hayatımda istemiyorum..:(

      Sil
  4. Şarkı için teşekkür edeyim önce, güzelmiş.
    Olanlar yaşanması muhtemel mümkün şeyler gibi görünüyor ama sende çok etki ve mana yaratmış. Kendine kızgınlığını bir şekilde toparlarsın ve düzelir umarım. Kendi kendini yemek de fena bir durum. Arkadaşlıklar, bazen bitiyorlar ya. Büyük etkiler yaratıyor, en iyi durumla atlatmaya çalış.
    Günlerin güzel geçsin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Saydam,

      Senin yorumundan sonra şarkıyı tekrar dinledim, beğenmene sevindim:)
      Haklısın sorun galiba benim kendi kendmi yemem, yani arkadaşlığımızın bitmesinden çok nasıl bana bunu yapar nasıl engeller derdindeyim. Bir de sakin kalamadım diye kendime aşırı kızgınım.. çok teşekkür ederim hepimizin günleri güzel geçsin :)

      Sil
  5. İnsanlar değişir, hayatın gayesi bu ben sile sile arkadaşlarımı bir tane kaldı. :)

    YanıtlaSil
  6. Farklı olmak demek arkadaşlığı bitirmek demek değil ama saygı duymak gerek neticesinde. Valla sana birşey diyim bak kurtulmuşsun öyle bir insandan. NY gibi 4 insan tanıyorum. Kendi kanımdan bunlar. Kessem kesemiyorum satsam satamıyorum. Dayanılmazlar.. Artık insanların açık sözlülükle patavatsızlık arasındaki ince çizgiyi anlamaları gerek. Onları görmezden gelerek, hiçbir şey söylemeyerek onları idare ederek asıl kötülüğü biz yapıyoruz onlara.

    Bırak boşver hayat sürekli birini idare ederek ilerlemiyor yaa.

    YanıtlaSil
  7. Kaybetmek hayatın gerçeklerinden biri, bunu bazı zamanlar kabul etmemiz gerekebiliyor. Zaman geri alınmıyor, kendini suçlamamalısın. O da olayı kendi açısından farklı görüyor olabilir. Bir şekilde içinizde o tartışmalardan biriken öfkenin açığa çıkması gerekiyordu belki, yıpratıcı bir süreç gibi gözüküyor. Biraz uzak kalmak, gerçekleri daha net görmek iyi gelecektir. Umarım sizin için güzel bir şekilde sonuçlanır. Şarkı da çok hoştu, teşekkürler :)
    Bir de, çok geç yazmışım. Nerelerdesin? :)

    YanıtlaSil
  8. Arkadaş kaybetmek heleki uzun yıllardır "40 senelik" tabiriyle arkadaşlıklar kurduğumuz arkadaşlar ile aramızın bozulması bide üstüne haklıyken sana küsmesi ennnn sinir bozucu birşey yine iyi dayanmışsın canım ama en güzeli biraz ZAMAN'a bırakmak inşALLAH düzene girer.

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...