Zamanı Güzel Değerlendirsem

        Hani derler ya söz uçar yazı kalır, bu benim için hayatımın her alanında geçerliymiş bunu anladım. Düzenli olmam için sürekli yazmam gerekiyor sanırım. Ne zaman ki düzenli yazmayı aksatıyorum, yapmam gereken her şey de aksıyor. Cuma günü ilk sınavıma gireceğim, sonrasındakiler de hep arka arkaya. Çalışmam lazım ama yazı gözlerimin önünden akıp gidiyor. Zaten aklıma hep İstanbul'un yazın gidecek olması geliyor. Onun da benim de sınavlarımız olduğundan çok görüşemiyoruz. İkimizin de sınavları bittiğinde onun gitmesine 1 aydan az kalmış olacak. Bu yüzden kesinlikle bütünlemelere kalmamalıyız. Yoksa o bir ay da bütünlemelerle geçer. Plan yapmaya çalışıyorum, acaba gitmeden önce bir haftasonu bir yere mi kaçsak? Ada olabilir mesela, başka nere olabilir İstanbul'da (şehir olan:)) haftasonu gitmelik? Sapanca olabilir mi? İstanbul da beğenmez ki hiçbir yeri. Gıcık eder beni. Neyse yapmaya çalışacağız artık bir şeyler. Yazın kendime meşguliyet yaratmalıyım.

      Çok yakın bir arkadaşım var ya benim Dubai, işte o bir blog açtı sporla ilgili. Şimdi benim hukuk bloguna çeviridiğim blogum var demiştim ya, herkes biliyor onu diye rahat yazamıyorum ondan bu bloga geçtim demiştim. Heh işte Dubai de yazdığımı bildiği için benden yardım istedi. Postlarını birlikte yazdık, blogspot kullanımını öğretmeye çalıştım. Ama sorun şu ki izleyici edinebilmesi için ona okuyabileceği, yorumlayabileceği birkaç blog söyledim. Ama söylerken de korktum çünkü yorum atanların da profillerine bakarak yeni bloglar keşfedebileceğini söyledim. Yani şimdi diyorum ki, inşallah bana denk gelmez.

        Bu ara hiç uyku düzenim kalmadı. 4 hafta öncesine kadar ingilizce kursuna gidiyordum, sabah erken saatte kalkıyordum ne güzel. Şimdi gecenin körüne kadar oturup, 11'e saat kuruyorum. Öküz gibi yatıyorum. Halbuki erken kalkan yol alır. Erken kalksam kitap okumaya da dizi izlemeye de ders çalışmaya da vakit bulurdum. Ama şimdi geç kalkınca insan hemen de kendine gelemiyor ki, vücut hiç dinlenmemiş oluyor. Biraz ders çalışıp sıkılıyorum, bir bölüm dizi izleyeyim diyorum, tekrar derse başlıyorum, ikinci bölümü izliyorum, hoop akşam olmuş. Annem 7.30 da gelecek diye kalkıp sofrayı kuruyorum. Sonra da annem dizi izlerken onunla oturup ben de izliyorum. Bu arada İstanbul arıyor, yoksa ben arıyorum. Onunla her gün bir saat falan konuşuyoruz. Sonra gecenin körü oluyor. Bir bölüm daha dizi izleyeyim, bu saatten sonra ders mi çalışılır diyorum. Böyle işte.