Yeni Yıl Yemeği

      O gün yazıyı yazdıktan sonra Prag aradı. Roma ve Berlin'le buluşacağımızı söyledi. Buluştuk, dertleştik. Çok iyi geldi. Sizlerden gelen yorumlar da bana çok iyi hissettirdi. Hep destek oldunuz çok teşekkür ederim. Babamı aradım ve onu çok özlediğimi söyledim, görüşelim dedim. İnşallah en yakın zamanda görüşürüz. O gün, yani o kadar ağladığım gün, kızlarla dertleştik ama, onlar babamın uyuşturucu kullandığını bilmiyorlardı. O gün söyleyemedim. Ama aslında söylemem gerekiyordu. Çünkü ben neden üzüldüğümü söylemesem bile beni hep teselli ettiler. Hep yanımda oldular. Çok samimiler, bana çok değer veriyorlar biliyorum. 

      Cuma günü sevgiliyle buluşacaktık, akşam tiyatroya gidecektik. Öğle okula gittim, ders yokmuş. O kadar yolu boşuna gittim. Beyoğlu'na döndüm. Oturdum Starbucks'ta aldığım notları okudum. Okuduğum kitabı bitirdim. Sonra İstanbul geldi. Birlikte yemek yedik, sonra da Cevahir'e geçtik. Oradaki salondaydı oyun. Çehov'un Üç Kız Kardeş oyununa gittik. Çok güzeldi, baya eğlendik. Özellikle dekora bayıldık. Hani Rus yazarların kitaplarını okurken, uzun süslü cümleler olur ya, aynen öyle oynadılar oyunu. Hiçbir değişiklik yoktu, çok keyifliydi. Bazı oyunları günümüze uyarlamaya çalışırlar da beceremezler ya, neyse ki öyle bir durumla karşılaşmadık. Gerçekten çok güzel bir akşam geçirdik. Ne zamandır tartışmıyoruz, sürekli gülüyoruz birlikteyken. Aman maşallah diyeyim.

      Cumartesi Prag'ta yemek yiyecektik. Yılbaşı yemeği. Prag'la buluştuk, eve giderken kasımpatı aldık. Evde de ışıklarla süslenmiş küçük bir ağaç vardı. Berlin ve New York da geldi ama maalesef Roma gelemedi. Çünkü hakimlik sınavına girmek için Ankara'ya gitmesi gerekiyormuş. Biz Parg'la yemekleri yaptık, o sırada New York geldi, sofrayı hazırladık, son anda Berlin de yetişti de yemeği yiyebildik. Açlıktan ölmüştük gerçekten. New York gelirken şarap aldı, Prag da tiramisu yapmış. Şarap içip sohbet ederken, konu yine benim ağladığım günden açıldı. Bu sefer her şeyi anlattım onlara. Babamla ilgili her şeyi, ailemle ilgili her şeyi. Dikkatle dinlediler. Benim ailem o kadar karmaşık ki, onlara roman gibi geldi. Ama yaşaması dinlemesi kadar kolay olmuyor maalesef bazı şeyleri. Onlarla istediğim zaman istediğim her şeyi paylaşabileceğimi söylediler, yanımda oldular. İyi ki varlar. He bu arada yemeğe başlamadan önce hepimiz konuşma yapmayı ve yeni yıl dileklerimizi söylemeyi unutmadık. Tatlı yerken de üstüne mumlar koyup dilek diledik. Sonra biraz keyiflenelim dedik, müzik açtık, dans ettik. Sonra aklımıza Barry White geldi...

     Ally Mcbeal izleyenler bilir. Orada hep Barry White dansı yaparlar ve inanılmaz keyiflidir kalabalıkken o dansı yapmak. Biz 4 kişiydik, Youtube'da da tam dört kişilik bir öğretme dansı vardı. Hani nintendo wii mantığıyla dans öğreten videolar var ya, onlardan. Kaç saat Barry White dansı yaptık bilmiyorum, en sonunda uzmanlaştık, hatta kaydettik. O kadar eğlendim ki anlatamam. Sonra sessiz sinema oynadık. New York'la ben yendik. Tabi gecenin sonunda baya bir yorulduk. Yatakları yaptık, Prag kendi odasında yattı biz de salonda. New York'la ben yan yana yattık, tabi uzun uzun sohbet etmeden uyumadık. Önce Pucca'nın yeni kitabını anlattı. Ben okumadım çünkü. Kendisi blogger değil ama Pucca'yı ayet iyi biliyor. Yoksa blogger mı ?! Emin olamadım şimdi. Neyse artık okuduğum bloglardaki ayrıntılara daha dikkatli bakacağım. Sonra sevgililerimiz ve tecrübelerimiz hakkında konuştuk biraz. Biz New York'la konuşurken biraz fazla ayrıntıya gireriz bazı konularda. Prag o kadar ayrıntıdan hoşlanmaz, o yüzden baş başa kalınca uzun uzun anlatırız.

       Bu sabah zar zor kalktım. Uyurken asetonlu pamuk koklatmışlar ona rağmen kalkmadım düşünün nasıl yorulduğumu... Kahvaltı etmeden çıktık evden. Hepimizin işleri vardı. Erken geldim ama hiçbir şey yapmadım. Yani sınavlar için. Oturduk annemle örgü ördük. Ben İstanbul'a atkı örüyorum. Saat kaç olmuş bak... Bu hafta da böyle bitti işte.